Typy rolników przystępujących do programów rolnośrodowiskowych ;-)

Warszawiak – łąka kojarzy mu się z alergią, krowimi plackami i czymś nieokreślonym sielskim, o czym kiedyś czytał w książce. Podobno jednak można mieć z tego kasę, więc tłucze się przez pół Polski swoim Audi A6, żeby odwiedzić z ekspertem łąkę, którą kiedyś dostał podobno w spadku po wuju, ale nigdy jej nie widział. Zadaje dużo pytań – czemu ta trawa jest taka zielona? Czemu to drzewo jest takie wysokie? Ostatecznie okazuje się jednak, że pół łąki 10 lat temu zaorał sąsiad, przekonany że to niczyje, a na drugiej połowie rośnie urokliwy olszowy zagajnik. Pełen komarów, kleszczy i barszczu Sosnowskiego. Więc w pośpiechu wracamy do Warszawy.

Człowiek Lasu – fajnie się z nim chodzi po łąkach, bratnia dusza, na przyrodę lubi popatrzeć, ptaka zauważy, o roślinkę zapyta. Do tego łąki zwykle ładne, śródleśne, chyba że trafi się poletko łowieckie obsadzone topinamburem i kukurydzą, które z niewiadomych przyczyn nie może być łąką trzęślicową. I wszystko pięknie, dopóki nie zacznie się gadka o gorącym łożu farbującego postrzałka. Po dziesięciu minutach masz ochotę zaproponować mu, żeby wsadził sobie swoje łąki... w lustro.

Gruba ryba – postać ważna dla lokalnej społeczności. Połowie daje pracę, od drugiej zbiera haracze. Trzysta hektarów podmokłych łąk kupił przypadkiem w zeszłym roku i teraz zamierza zgarnąć grubą kasę z dopłat. Nie do końca rozumie, dlaczego wszystkie łąki nie mogą być w najwyżej płatnych pakietach. Potrzebne są jakieś roślinki? Dosadzimy! Może nie zapłacić za dokumentację – nie miałby takiej kasy jaką ma, gdyby wszystkim płacił. A w sądzie i tak wygra.

Rodzinny – połowę z niewielkiego gospodarstwa przekazał synowi, ćwiartkę córce, a resztę podzielił między siebie, chrześniaka, szwagra i dwa psy. Oczywiście każdy ma osobne gospodarstwo i chce osobną dokumentację, osobny plan, wniosek i wszystkie papiery. Tyle że w międzyczasie jeden pies się utopił, a córka uciekła z Niemcem, więc część hektarów córki przechodzi na szwagra, część na chrześniaka, a jeden z tych poprzednich hektarów chrześniaka jednak wraca do syna. Oczywiście w połowie realizacji programu. Na to wszystko przyjeżdża Agencja i jeszcze raz mierzy działki, stwierdzając różnice w powierzchniach. Z rodziną nigdy nie jest nudno.

Prawdziwy Rolnik – to mu się nie opłaca. Bo koszenie za późno, bo nawozić nie można ani wypasać więcej niż 10 krów. Nie za takie pieniądze. Poza tym i tak wszystko zaleją bobry. W końcu jednak przystępuje do programu, bo nieprzystąpienie też mu się nie opłaca. A poza tym, pani, i tak wszystko wyschnie. I nic z tego nie będę miał.

;-)